Toen je op school zat, had je waarschijnlijk een alleskennis in de klas. Deze persoon kwam niet naar de les om te leren; hij kwam om te laten zien hoeveel hij al wist. Zelfs als hij duidelijk niet bekend was met een bepaald onderwerp, sprak hij waarschijnlijk alsof hij een gevorderd diploma over dit onderwerp had. Wat een lef! Hoe durven mensen naar de klas te gaan en te veronderstellen dat ze alles al weten! Dit kan een beetje prikken, maar hier geldt: ieder van ons is een alleskenner. Wat ik daarmee bedoel is dat we voortdurend aannames doen 1 . Misschien besef je dit niet, maar als je iets over een persoon of situatie niet weet, probeert je brein de lege ruimte in te vullen. We verzinnen automatisch en onbewust een overtuiging om ons gevoel van onzekerheid op te lossen 2 . Telkens wanneer we met iemand praten, naar het werk gaan of thuiskomen uit de supermarkt, zijn we vol veronderstellingen. Een betrouwbare bron kan ons bijvoorbeeld vertellen dat een aanstaand etentje saai zal zijn. Meestal besluiten we snel en onbewust dat het etentje ons zal vervelen zonder te weten wie er zal zijn of waar het plaatsvindt! We voelen ons ongemakkelijk als we de volledige waarheid niet kennen, dus het is gemakkelijker om eenvoudig deze leemte in onze kennis in te vullen met een aanname. Uit dat ene stukje informatie, beslissen we of we het feest zullen bijwonen alsof we er al alles van geleerd hebben. Dat kan een gelukkig leven in de weg staan. ONDERZOEK: Onderschat de Blue Moods van mensen In andere Cloud Nine- artikelen heb ik het belang besproken van het niet persoonlijk nemen van dingen en het spreken met compassievolle eerlijkheid. Dit zijn uitdagende dingen om te doen, maar ze zijn gemakkelijker om aan te werken als je geen aannames doet. Voor instanc
