Terwijl ze haar Paper Magazine- cover promootte die internet verbrak, vertelde Kim Kardashian aan een Australisch radiostation dat ze haar een jaar oude dochter North West zou steunen als ze besluit om naakt te poseren als ze eenmaal volwassen is. "Ik zou alles steunen wat ze wil doen, " zei Kardashian. Zoals te voorspellen, kreeg het genoeg van de pers. Ik was blij te zien dat de meeste verkooppunten zich niet haastten om die opmerking te schamen, maar toch, er was een subtekst in de gedeelten van de berichtgeving, om nog maar te zwijgen over de oorspronkelijke vraag: zou een goede moeder wil haar dochter verborgen houden? Ervan uitgaande dat de vader van Kardashian - en North, Kanye West - zich zou verzetten tegen het feit dat hun dochter in de toekomst hypothetisch naakt poseert, is niet alleen logisch, maar draagt ze ook bij tot het politieagentschap van vrouwen door schaamte. Ten eerste poseerde Kardashian zelf volledig naakt voor Paper (om nog maar te zwijgen over sekstape), dus zou ze hypocriet zijn om haar kind te vertellen niet in haar voetsporen te treden. Ten tweede gaat het ervan uit dat ouders van volwassenen inspraak krijgen in hoe ze leef hun leven. Ik begrijp dat veel ouders zich misschien niet op hun gemak voelen als ze de seksualiteit van hun kinderen bespreken, vooral als ze jonger zijn dan 18, maar het is verkeerd om te veronderstellen dat ze de lichamen van hun kinderen kunnen beheersen als ze de legale leeftijd hebben bereikt. Ten derde en het belangrijkste is het onderliggende idee eronder die vraag is dat naakt poseren fout of schandalig is, dat naaktfoto's iets zijn waar elke ouder een probleem mee zou moeten hebben. De vraag gaat verder uit dat de enige reden waarom een vrouw naakt zou zijn voor een camera, is om aandacht te hebben, om anderen te behagen of om geld te verdienen - die allemaal als niet de "juiste redenen" worden beschouwd. Hoewel deze motivaties zeker waar zijn voor sommige vrouwen en er is niets mis met hen, die manier van denken mist de realiteit dat veel vrouwen melden dat ze zich positief hebben veranderd door de ervaring van het strippen tot hun verjaardagspakken. Neem bijvoorbeeld in MORE magazine, waar schrijver Susanna Sonnenberg schreef over hoe zij poseerde naakt voor een fotograafvriend op 45-jarige leeftijd. Ze vond haar lichaam van tevoren mooi, ook al was het niet 'magazine-beautiful', maar nadat ze naakt was, kon ze het door de ogen van haar fotograaf bekijken:
Nudiemagazines (en ook reguliere tijdschriften) krijgen een slechte reputatie vanwege het idealiseren van een bepaalde dunne, grootborstige, meestal witte vorm van het vrouwelijk lichaam. Maar in het geval van Sonnenberg was een oud nummer van Playboy inspiratie om sommige van haar poses na te bootsen - niet om er precies uit te zien als het model, maar om haar lichaam ideeën voor beweging te geven. "Ik voelde me erg wakker. Ik gaf niet om controle en definities en wat dit zou kunnen betekenen. We kunnen het alles laten betekenen, "schrijft ze. schreef. Er kan creativiteit aan beide kanten van de camera zijn, wat anders is dan het kijken naar je naakte lichaam in een spiegel. Het naakt poseren heeft de potentie om een intiem en interactief proces te zijn. Vooral voor degenen onder ons wiens lichamen routinematig worden bekritiseerd en bespot omdat ze 'dik' of 'dik' zijn, kan naaktheid een vorm van activisme en terugvordering zijn. Neem het Adipositivity-project van fotograaf Substantia Jones, met dikke vrouwen die je maar zelden ziet in reguliere media of, zoals de website zegt: "Deels vet, deels feminisme, deels fuck je". "Dit is het model dat Alison Michelle op xoJane schreef over poseren voor het project:
Voor de Britse Guardian- schrijver Joan Smith ging naakt poseren niet over vampieren voor anderen, maar een bewijs van zichzelf toen ze een privéfotosessie boekte. Ze noemde het 'een van de ultieme feministische acts', omdat ze haar lichaam van maat 12 op een nieuwe manier te zien kreeg, een alternatief dat de beelden waarmee ze elders gebombardeerd werd, zag. "Het ging erom comfortabel te zijn in mijn vel als een oudere vrouw die zichzelf blijft zien als een seksueel wezen, ongeacht culturele boodschappen die het tegenovergestelde zijn, " schreef ze. Soms willen we wel en hebben we de bevestiging nodig dat onze lichamen in hun meest barest zijn vorm, zijn OK. Zoek niet verder dan Reddit's (NSFW) Normal Nudes subreddit, waar mensen naakte foto's plaatsen om allerlei redenen: om feedback te krijgen, motivatie voor gewichtsverlies, omdat ze nudisten zijn, enz. De beschrijving van de groep luidt: "Dit is voor het veranderen van hoe mensen bekijken zichzelf, niet 'pronken' met ons lichaam. Het verspreidt de ideologie dat we allemaal mooi zijn op onze eigen manier, en je hoeft geen supermodel te zijn om je aantrekkelijk te voelen! "Wie zou daarover kunnen discussiëren? Vrouwen zijn geconditioneerd om te geloven dat ons lichaam bestaat" voor "andere mensen, dat elke handeling van verfraaien, poseren, gladstrijken of onthullen van huid verondersteld wordt van buitenaf te beginnen in plaats van van binnenuit. Van daaruit is het gemakkelijk om in de val te trappen dat denken dat naakt poseren iets is dat we onze dochters (of moeders of grootmoeders) niet zouden moeten laten doen. Voor de duidelijkheid, ik beweer niet dat elke keer dat een vrouw haar kleren uittrekt, ze bevordert het feminisme of heeft een geweldige tijd of leert iets diepgaands. Het probleem is zeker niet zo kaal en droog. Ik heb het gedaan, en de waarheid is naakt poseren en gemengde gevoelens opwekken: ik wilde genieten van de zeldzaamheid van het pronken met mijn lichaam, maar was eigenlijk zo zelfbewust dat ik mijn onzekerheid opzij moest duwen om er sexy uit te zien. Ik beschouw dat echter als een goede les, een die veel verder gaat dan een naaktfotoshoot. Ik betoog dat we niet moeten aannemen dat er iets inherent verkeerd is met iedereen die naakt poseert - of ze beroemd is of niet, iemands dochter of iemands moeder of iets elese volledig. We kunnen natuurlijk onderzoeken, kritiseren en onderzoeken wat deze naaktbeelden betekenen. Maar we hebben alle vrouwen een beetje meer respect voor hun besluitvormingsvermogen verschuldigd dan te denken dat we weten wat de ervaring voor hen betekent.
