Toen de regerende diva van de Amerikaanse muziekscene, Beyoncé, tijdens een optreden op de MTV Video Music Awards haar uitpuilende buik wreef, kondigde ze aan dat zij en Jay-Z (de regerende koning van de hiphop) hun eerste kind verwachtten, het internet ontplofte van opwinding.
Volgens CBS News waren er 8, 668 tweets per seconde over de babybult van Beyoncé, de hoogste voor een opgenomen evenement. Dat staat bovenaan andere belangrijke nieuwsevenementen, waaronder het verlies van de Amerikaanse vrouwen in de Wereldkampioenschappen voetbal en zelfs de dood van Osama bin Laden.
De wereld was opgetogen, bijnamen als Babyoncé kwamen snel tevoorschijn ... en toen kwam het 'schandaal'.
Vorige week verscheen Beyoncé in een Australische talkshow en toen ze ging zitten, stortte een deel van haar jurk om haar maag in, zodat complottheoretici overal op de interwebs huilden dat ze de zwangerschap moest faken. Let wel, er waren enkele weken eerder foto's geweest van de zangeres op een strand in een bikini waar haar bobbel op een volledig, onvervalst scherm was.
Maar daarmee stopte vrijwel niet elke entertainment- en roddelwinkel met items over de 'controverse'. Theorieën varieerden van Beyoncé die zwanger wilden lijken voor persdoeleinden tot aannames dat ze nooit zwanger was en dat zij en Jay-Z een surrogaat zodat ze niet dik werd.
De waarheid is naar alle waarschijnlijkheid dat de structuur van B's zwangerschapsjurk simpelweg een beetje verfrommeld is omdat haar bult het nog niet helemaal opvult. Maar de grotere vraag die in ons opkomt, is waarom we zo geobsedeerd zijn met bobbeltjes met beroemdheden om te beginnen, want terwijl Beyoncé misschien de meest beroemde toekomstige moeder van de planeet is, is ze niet de enige die onder toezicht staat .
Er zijn hele websites die zijn gewijd aan de beroemdheid "Bumpwatch" - en je hoeft niet eens een A-lister te zijn om deze snit te maken. Voor elke "Is zij of niet zij?" Over Jennifer Garner (die nu in feite zwanger is van haar derde kind met echtgenoot Ben Affleck), Jessica Alba en Victoria Beckham, is er gelijke speculatie en het lonken van beroemdheden die onder normale omstandigheden zou helemaal niet veel druk garanderen. Denk aan Melissa Rycroft, Kim Zoliciak, Rebecca Gayheart en Ali Larter.
Dus waarom zou een vrouw haar hobbel spelen of waarom zijn we zo gefascineerd door celeb (en half-celeb) babyhobbels? YouBeauty Psychology Advisor Art Markman, Ph.D., zegt: "De 'babybult' is het enige zichtbare teken dat we hebben dat iemand zwanger is. De eerste paar maanden moet je er in wezen iemands woord voor nemen. Door de babybult te accentueren, kan de beroemdheid haar bericht zelfs verzenden via foto's, die snel worden verspreid op internet en in tijdschriften. "Hij voegde eraan toe:" Ik denk dat het geen verrassing is dat we over het algemeen gefascineerd zijn door het persoonlijke leven van beroemdheden. Relaties, slecht gedrag, geboorten, bruiloften - het is allemaal eerlijk spel. "
Dat is het zeker, maar de zwangerschappen van de rijken en beroemdheden lijken vooral speciale aandacht te hebben voor Amerikaanse vrouwen. Is het dat we celebrity-zwangerschappen idealiseren omdat we alleen de mooie, glanzende delen zien - de perfecte babybult, de uitgebreide babydouches - en niet de stemmingswisselingen en ochtendmisselijkheid? Zijn we stervende om te zien of ze dik worden?
Dara Greenwood, Ph.D., een assistent-professor in de psychologie aan het Vassar College, die onderzoek deed naar gender- en massamedia en naar psychologische relaties met beroemdheden, bood een waardevol inzicht. "Ik denk dat de fascinatie een combinatie kan zijn van de sensatie van het volgen en idealiseren van de glamoureuze, uber-rijke versie van het moederschap die wordt afgebeeld in tijdschriften gemengd met de doelgroep demografie van sommige van deze tijdschriften - vrouwen in de dertig - die bezig zijn met hun eigen pogingen en ervaringen met zwangerschap, "stelt ze. "Er is een ervaren dispuut van gemeenschappelijk belang, vermengd met een gevoel alsof we deze mensen kennen."
Ze merkt ook op dat Facebook eigenlijk werkt als een tabloid van mensen die we wel kennen, gevuld met babyhobbels en foto's van andermans kinderen, waardoor we het recht hebben om opmerkingen te maken of ons zorgen maken over "misleid" worden - in het geval van Beyoncé - zich afvragend waarom zou een "vriend" dat doen?
In sommige opzichten is onze scepsis over de hobbel van Beyonce logisch. Greenwood wijst erop dat we gewend zijn om airbrush-beelden te zien en weten dat beroemdheden zich tot het uiterste inspannen om een bepaald beeld aan het publiek te presenteren. "Hoewel het misschien dwaas lijkt om zoveel aandacht aan het fenomeen babybult te schenken, " zegt ze, "is het helemaal niet onnozel om je af te vragen of sommige van de weergaven die we zien, mogelijk minder dan juist zijn." (Zoals de uber-irritante bekende moeders wiens babygewicht in minder dan een maand daarna gewoon "afviel", weet je, "enkele wandelingen en yoga.") Onze obsessie kan gewoon een inspanning zijn, in een wereld van onwerkelijke mediabeelden, om uit elkaar te halen wat verschijnt om te zijn van wat echt is.
Het is ook moeilijk om niet jaloers te zijn als beroemdheden het allemaal lijken te hebben - een carrière als rockster, geld, fantastische kleren, mooie huizen en nu een baby onderweg - en in sommige gevallen willen we dat ze struikelen zodat ze er meer uitzien feilbaar en menselijk in plaats van volmaakt en hemels.
Greenwood voegt hieraan toe: "Een neveneffect van gebombardeerd worden met schijnbaar geïdealiseerde versies van zwangerschap kan een vorm van afgunst zijn die naar vuiligheid hunkert, zoals in 'Het kan onmogelijk zo glamoureus zijn als het lijkt, toch?' We willen ons goed voelen in ons eigen leven en hebben misschien het gevoel dat we meer gemeen hebben met beroemdheden dan we misschien denken. "
En misschien was dat een groot deel van de reden voor de speculatie en weerslag van Babyoncé: het leek gewoon te mooi om waar te zijn.
