Arsenicum, het go-to-gif van moordlustige echtgenoten en huurmoordenaars, is plotseling overal om ons heen. Deze herfst vond Dr. Oz het in appelsap. Toen (na enig drama) was de FDA het erover eens dat er reden tot bezorgdheid was. Vervolgens voegde Consumer Reports druivensap toe aan de lijst. En juist deze maand verscheen arseen in rijst. Er zijn momenteel geen regeringsrichtlijnen die specifiek gericht zijn op arsenicum in sappen, maar nu worden ze serieus overwogen. Dit alles roept meerdere vragen op: welke andere voedingsmiddelen die arseen bevatten, zijn we binnenkrijgen (of voeden onze kinderen), waar komt het vandaan, en wat, als er iets is, zouden we moeten stoppen met eten? Een dieper probleem Arsenicum is een geurloos, smaakloos metalloïde element dat wordt gebruikt in pesticiden, herbiciden, meststoffen en houtverduurzamingsmiddelen. Aaron Barchowsky, Ph.D., professor op het gebied van milieutechnologie aan de Universiteit van Pittsburg en lid van de Society of Toxicology, zegt dat chronische blootstelling aan arseen op hoog niveau in voedsel of water gekoppeld is aan een verhoogd risico op hart- en vaatziekten en sommige kankers. Er bestaat geen consensus over de vraag of lage niveaus van arseen uiteindelijk gevaarlijk zijn, vooral voor kinderen.
