In mijn laatste column leerden we over de kracht van 'loutere blootstelling': herhaalde blootstelling aan een persoon maakt die persoon meer vertrouwd lijken, wat op zijn beurt onze voorkeur voor haar of hem verhoogt. Maar als we dit weten, vertellen we niet echt veel over waar we precies onze potentiële partners ontmoeten. Gelukkig hebben wetenschappers hun aandacht op deze vraag gevestigd en zijn ze tot tamelijk interessante conclusies gekomen. Enkele van de beste werken over dit onderwerp werden uitgevoerd door de Franse sociologen Michel Bozon en François Héran in de jaren tachtig. Deze onderzoekers bestudeerden de plaatsen waar mensen hun potentiële partners in het twintigste-eeuwse Frankrijk ontmoetten. In hun werk maakten ze onderscheid tussen drie soorten plaatsen. De eerste zijn 'openbare' ontmoetingsplekken - dit zijn plaatsen die voor iedereen toegankelijk zijn, zoals bars, winkels en parken. De tweede zijn "gesloten" plaatsen, waar toelating alleen wordt verleend aan mensen die aan bepaalde criteria voldoen. Dit omvat werkplekken en universiteiten, die over het algemeen alleen toegankelijk zijn voor mensen die er werken of studeren. En het laatste type is "privé" plaatsen, zoals onze kring van familieleden of vrienden. Een van de dingen die Bozon en Héran in hun studies hebben onderzocht, waren veranderingen in de plaatsen waar mensen hun partners ontmoetten in de loop van de twintigste eeuw. Aan het begin van de vorige eeuw ontmoetten de meeste mensen hun partners bijvoorbeeld dicht bij huis - via hun familie, kerk of vrienden. Met andere woorden, de meeste mensen ontmoetten hun toekomstige partners op 'private' plaatsen. Maar vanaf het begin van de jaren zestig merkten Bozon en Héran een daling op van het aantal bijeenkomsten met toekomstige partners dat plaatsvond op familiefeesten. In plaats daarvan ontmoetten meer mensen hun partners via hun vrienden en, vaker, op 'openbare' plaatsen, met name in nachtclubs, feesten en op feestdagen. MEER : Waarom de griezelige gozer je raakt, kan de hint niet aannemen. Het meest recente onderzoek suggereert dat vergaderingen in 'privé'-plaatsen - waaronder familie, vrienden en kennissen - sinds de jaren tachtig stabiel zijn gebleven, goed voor ongeveer een vijfde van de vergaderingen tussen partners. Intrigerend is echter dat het aantal mensen dat op 'openbare' plaatsen bijeenkomt, sinds de jaren tachtig is afgenomen. Je zou kunnen denken dat nachtclubs en bars de plek zijn waar de meeste mensen hun partners vinden, maar in feite suggereren recente studies dat toevallige ontmoetingen op plaatsen om te drinken, eten of socialiseren slechts ongeveer twee vijfde van de meetups vertegenwoordigen. Dus, als de meeste mensen ontmoet hun partners niet op privé of openbare plaatsen, waar vinden deze koppelingen plaats? Nou, de grote verandering sinds de jaren tachtig is het aantal vergaderingen dat plaatsvindt in wat Bozon en Héran 'gesloten' plaatsen noemden. Een recent groot onderzoek in de VS wees uit dat ongeveer 40 procent van de mensen hun partners op 'gesloten' plaatsen ontmoette, zoals werkplekken, universiteit of universiteit, school, kerk en sportclubs. Dit feit verrast mensen vaak: wanneer we denken van plaatsen waar we potentiële partners ontmoeten, denken we vaak aan plaatsen die zijn afgestemd op dat soort activiteiten, zoals bars en nachtclubs. Maar het bewijs suggereert dat we onze potentiële partners eerder zullen ontmoeten op plaatsen waar we vaak korting geven. Maar als je er vanuit het perspectief van 'loutere blootstelling' over nadenkt, is het logisch dat we liefde vinden op de plaatsen die we vaak bezoeken.
