In ons dagelijks leven, hoe vaak behandelen we situaties op de automatische piloot, op de manier zoals wij 'weten' het beste is? Waarschijnlijk best veel. We doen het ook met mensen, baserend onze relaties op wat we geloven dat we van de ander weten. Maar weten we echt zoveel als we denken? Elke vooropgezette mening die we hebben is iets dat ons is verteld of gebaseerd op onze eigen ervaringen uit het verleden. We hebben de neiging om deze informatie te verzamelen en deze in ons geheugen op te slaan als onze eigen 'Gids voor het omgaan met het leven'. En dat is niet verrassend. Het leven is veranderlijk en onzeker, dus we zoeken natuurlijk naar regels en benaderingen die we als zeker beschouwen. Waar kunnen we zeker van zijn? Alles wat we echt zeker weten, is wat we zelf hebben ervaren. Dus om zeker te zijn van wat we weten, moeten we al het andere loslaten - alles wat ons is verteld door anderen. Dat wil niet zeggen dat we het advies en de kennis van anderen niet moeten waarderen, maar ervaring is wat echt belangrijk is. Dus nu blijven we gewoon achter met onze eigen ervaringen. Maar onze ervaringen veranderen voortdurend, dus we moeten ze ook loslaten. Dat laat niet veel. Het enige waar we echt op kunnen vertrouwen, is de ervaring van het huidige moment, dat paradoxaal genoeg onzeker is. Voor sommigen is deze openbaring een reden tot feestvieren. Het is een licentie om al die oude bagage die ons tegenhoudt los te laten en in plaats daarvan de wereld aan te pakken met een nieuw gevoel van nieuwsgierigheid en verwondering. Het beste van alles is dat we niet hoeven te doen alsof we alle antwoorden meer hebben. We weten dat ze hoe dan ook altijd veranderen. Voor anderen is onzekerheid moeilijker om mee om te gaan. Als mensen, wanneer we worden getroffen door problemen of angst, voelen we een overweldigend verlangen om na te denken en een goed gerepeteerde benadering te vinden die in de geest wordt opgeslagen om ermee om te gaan. Dat wordt onze zekerheid; het voelt beter dan peering in de onzekere kloof van het leven. Onzeker zijn is een goed ding Maar de oefening wordt gemakkelijker als we ons realiseren dat we in plaats van verlegenheid of frustratie voelen door iets niet te weten, vrijheid vinden. In plaats van een vaste, starre geest die wordt bestuurd door een reeks vooropgezette ideeën, is onze onzekere geest nieuwsgierig, geïnteresseerd, reflecterend en kneedbaar. En door het leven en de mensen te benaderen die we erin tegenkomen met echte onzekerheid, kunnen we het ervaren - en hen - zoals ze werkelijk zijn, op dat moment. Onze reactie op de gebeurtenissen in het leven wordt kalm, niet-veroordelend en volledig overwogen. De wijsheid van onzekerheid verwerpt het menselijke intellect niet; het moedigt ons aan om meer te begrijpen. Het maakt de ervaring van anderen niet minderwaardig; het stelt ons in staat om hun ideeën te omarmen, omdat we minder ingesteld zijn op wat we geloven. Leren om onzeker te zijn, benadrukt het belang van begrip door ervaring. Het is bijvoorbeeld één ding om verteld te worden of erover te denken om inhoud te zijn, maar tevreden zijn is helemaal iets anders. Het is niet genoeg om gewoon iets te geloven. We moeten het ontdekken, voelen en weten. Meditatie leert ons hoe mindfulness onze aandacht kan richten op het huidige moment. Het laat ons zien hoe je afstand kunt nemen van onze gebruikelijke stroom van gedachten en gewoon kunt zijn. Als we dit eenmaal onder de knie hebben, kunnen we het echte onzekerheid-naakte bewustzijn ervaren - dat vrij is van gedachte, oordeel, mening of analyse. Dus de volgende keer dat je merkt dat je geest zijn bestanden doorzoekt om automatisch een situatie aan te pakken, doe een stapje terug, verwelkom een beetje onzekerheid en bekijk het leven zoals het zich voor je ontvouwt, met open ogen.
